Waarom kiezen voor composteerbare voedselcontainers?

Terwijl conventionele kunststoffen zoals polyethyleen en polystyreen zijn afgeleid van fossiele brandstoffen, biokunststoffen, zoals polymelkzuur ( PLA-producten ), zijn gemaakt van hernieuwbare bronnen zoals zetmeel uit maïs of suikerriet. Biologisch afbreekbare kunststoffen (niet te verwarren met biokunststoffen), die onder bepaalde omstandigheden afbreken, kunnen zowel uit agrarische als uit petrochemische bronnen afkomstig zijn.

In feite worden biologisch afbreekbare kunststoffen al jaren gebruikt in nichetoepassingen. Maar de gebruiksartikelen hebben een kortere geschiedenis. Begin jaren negentig werden biologisch afbreekbare plastic zakken en borden, gemaakt van conventionele polymeren, zoals polyolefine, gemengd met een zetmeelverbinding, aangeprezen als een groen alternatief. Helaas voldeden deze producten niet aan de verwachtingen van de consument.

En daarin ligt een belangrijk onderscheid: de betekenis van de termen biologisch afbreekbaar en composteerbaar. Hoewel een materiaal als biologisch afbreekbaar kan worden bestempeld (verwijzend naar het proces waarbij micro-organismen ontbinding en assimilatie veroorzaken), hoeft het niet noodzakelijkerwijs composteerbaar te zijn, het proces waarbij materiaal biologisch afbreekt om binnen een bepaalde tijd koolstofdioxide, water en humus te produceren. Dit gebeurt er met organisch afval dat wordt verwerkt in een gemeentelijk compostsysteem of in uw achtertuincomposter.

Verward? Het wordt erger. Naast 'biologisch afbreekbaar' en 'composteerbaar', kan de volgende generatie groenere producten van vandaag worden geëtiketteerd als oxo-biologisch afbreekbaar, hydro-biologisch afbreekbaar, foto-biologisch afbreekbaar of in water oplosbaar, wat spreekt over het chemische proces waarmee deze materialen worden afgebroken.

Het komt erop neer dat niet alle biologisch afbreekbare kunststoffen gelijk zijn gemaakt en dat er veel misleidende claims zijn. Gelukkig heb je geen scheikundediploma nodig om het allemaal uit te zoeken.

Als u denkt dat de dagelijkse keuze voor "groene" kunststoffen een manier is om uw steentje bij te dragen om ons groeiende stortprobleem aan te pakken, denk dan nog eens goed na.

Wanneer consumenten de term "biologisch afbreekbaar" horen, denken ze dat dingen op de een of andere manier op magische wijze zullen verdwijnen, wat ze ook doen, variërend van zwerfvuil tot op de stortplaats. De realiteit is echter dat er niets van gebeurt.

Waarom? Omdat stortplaatsen in wezen zijn gebouwd om afval te "begraven", waardoor blootstelling aan lucht, vocht en zonlicht wordt voorkomen. Dus zelfs biologisch afbreekbaar afval zal niet veel afbreken op een stortplaats. Daarom zijn kranten gevonden op stortplaatsen 35 jaar later nog steeds leesbaar.

Het idee om plastic voedselcontainers biologisch afbreekbaar te maken en ze vervolgens naar de vuilstort te sturen, is echt oxymoron. Daarom moeten consumenten op zoek gaan naar composteerbare, niet biologisch afbreekbare producten. Door dingen ‘composteerbaar’ te noemen, signaleer je aan de consument dat je hier anders mee om moet gaan.3